Black Mamba

ตัวอย่างที่แก่แล้วส่วนใหญ่จะมีความยาวเกิน 2 ม. (6 ฟุต 7 นิ้ว) และปกติจะเพิ่มขึ้นเป็น 3 ม. (9 ฟุต 10 นิ้ว) มีการรายงานตัวอย่างของ 4.3 ถึง 4.5 ม. (14 ฟุต 1 ในถึง 14 ฟุต 9 นิ้ว) สีผิวของมันแตกต่างกันไปจากสีเทาเป็นสีน้ำตาลเข้ม mambas เด็กและเยาวชนมักจะซีดกว่าผู้ใหญ่และมืดลงตามอายุสปีชีส์มีทั้งบก (ดิน - ชีวิต) และต้นไม้ (ต้นไม้ - มีชีวิต); มันอาศัยอยู่ในสะวันนา , ป่า , เนินหินและในบางภูมิภาคป่าทึบ มันเป็นเวลากลางวันและเป็นที่รู้จักกันในการล่าเหยื่อนกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก สำหรับพื้นผิวที่เหมาะสมสามารถเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุด 16 กม. / ชม. (10 ไมล์ต่อชั่วโมง) ในระยะทางสั้น ๆ แมมบาสีดำสำหรับผู้ใหญ่มีผู้ล่าตามธรรมชาติเพียงไม่กี่คน ในการแสดงภัยคุกคาม mamba สีดำมักจะเปิดปากดำสนิทแพร่กระจายพนังคอแคบและบางครั้งก็ขู่ฟ่อ มันมีความสามารถในการโดดเด่นในช่วงที่มากและอาจส่งมอบชุดของกัดอย่างต่อเนื่อง พิษของมันจะประกอบด้วยหลักของ ระบบประสาทที่มักจะก่อให้เกิดอาการภายในสิบนาทีและเป็นอันตรายถึงชีวิตบ่อยเว้นแต่วัคซีนเป็นยา แม้จะมีชื่อเสียงว่าเป็นสายพันธุ์ที่น่ากลัวและก้าวร้าวสูง แต่แมมบ้าดำก็โจมตีมนุษย์ได้ก็ต่อเมื่อมันถูกคุกคามหรือจนมุม มันถูกจัดอันดับเป็นกังวลอย่างน้อยในสหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ (IUCN) 's สีแดงรายชื่อสายพันธุ์ที่ถูกคุกคาม

สนับสนุนบทความโดย Pussy888thai

ครั้งแรกที่คำอธิบายอย่างเป็นทางการของ Mamba สีดำที่ถูกสร้างขึ้นใน 1864 โดยเยอรมันเกิดนักสัตววิทยาชาวอังกฤษอัลเบิร์Günther ตัวอย่างเดียวเป็นหนึ่งในงูหลายสายพันธุ์ที่รวบรวมโดยจอห์นเคิร์กนักธรรมชาติวิทยาที่มาพร้อมกับเดวิดลิฟวิงสโตนในการเดินทางครั้งที่สองในปีค . ศ. 1858–1864 [4]ตัวอย่างนี้เป็นholotypeและตั้งอยู่ในพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติลอนดอน ชื่อสามัญของเผ่าพันธุ์นั้นได้มาจากคำภาษากรีกโบราณdendron ( δένδρον ), "ต้นไม้" และaspis ( ἀσπίς ) " asp ", และepithet polylepis ที่เฉพาะเจาะจงนั้นได้มาจากโพลีกรีกโบราณ( πολύ ) ความหมาย "หลายคน" และlepis ( λεπίς ) หมายถึง "สเกล" [5]คำว่า "mamba" มาจากคำภาษาซูลู " imamba " (หมายถึงสเกล) ในแทนซาเนียชื่อท้องถิ่นของNgindoคือndemalunyayo ("grass-cutter") เพราะมันควรจะตัดหญ้า 

ในปี 1873 นักธรรมชาติวิทยาชาวเยอรมันวิลเฮล์ปีเตอร์สอธิบายDendraspis Antinoriiจากตัวอย่างในพิพิธภัณฑ์ของเจนัวที่ได้รับการเก็บรวบรวมโดยอิตาเลี่ยนสำรวจOrazio Antinoriในตอนนี้ทางตอนเหนือของเอริเทรี ต่อมาได้รับการยกย่องว่าเป็นสายพันธุ์ย่อย[3]และไม่ได้ถูกจัดให้ชัดเจนในปี 1896 นักสัตววิทยาเบลเยียมอังกฤษจอร์จอัลเบิร์ต โบเลนเจอร์ รวมสายพันธุ์Dendroaspis polylepisรวมกับงูกรีนแมมบาตะวันออก ( Dendroaspis angusticeps ) [9]ก้อนการวินิจฉัยที่ยังคงมีผลบังคับใช้จนถึงปีพ. ศ. 2489 เมื่อนักธรรมชาติวิทยาชาว แอฟริกาใต้วิเวียนฟิทซ์ไซมอนได้แยกพวกมันออกเป็นเผ่าพันธุ์แยก การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมในปี 2559 แสดงให้เห็นว่า mambas สีดำและสีเขียวตะวันออกเป็นญาติสนิทของกันและกันและมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับmamba ของ Jameson ( Dendroaspis jamesoni ) มากขึ้น